ÒÓÐÅÖÊÈÉ ßÇÛÊ
111. HIRSIZ
Bir gün adam evinde televizyon izlerken, bir hırsız çatıda anteni kesmiş.
Adam karısına, “Òelevizyon bozuldu, yarın bir tamirci gönderiyim de yapsın” demiş.
Årtesi gün aynı hırsız kapının zilini çalar, “Beni kocanız gönderdi, televizyonu tamir edeceğim” der.
Televizyonu alır ve gider.
Birkaç gün sonra aynı hırsız evin önünden geçer ve karısı adamı tanır, adam pijamalarıyle hırsızın peşine koşar.
Bu sırada diğer bir hırsız eve gelir ve adamın karısına, “Âen polisim, kocanızın pantolonu, cüzdanı ve kimliklerini almaya geldim” der.
Hırsız her şeyi alır ve gider…
ÂÎÐ
Îäíàæäû, êîãäà îäèí ÷åëîâåê äîìà ñìîòðåë òåëåâèçîð, âîð íà êðûøå îáðåçàë àíòåííó.
×åëîâåê ñêàçàë ñâîåé æåíå: «Òåëåâèçîð ñëîìàëñÿ, çàâòðà ïðèøëþ ìàñòåðà ïî ðåìîíòó».
Íà ñëåäóþùèé äåíü ýòîò æå âîð çâîíèò â äâåðü: «Ìåíÿ ïîñëàë âàø ìóæ, ÿ áóäó ðåìîíòèðîâàòü òåëåâèçîð.»
Çàáðàë òåëåâèçîð è óøåë.
×åðåç íåñêîëüêî äíåé ýòîò æå âîð ïðîõîäèë ïåðåä ýòèì äîìîì, æåíà ÷åëîâåêà åãî óçíàëà, è ìóæ â îäíîé ïèæàìå áðîñèëñÿ äîãîíÿòü âîðà («âñëåä ïîáåæàë»).
 ýòî âðåìÿ äðóãîé âîð ïðèøåë â ýòîò äîì è ãîâîðèò æåíå ýòîãî ÷åëîâåêà: «ß èç ïîëèöèè, ÿ ïðèøåë âçÿòü áðþêè, êîøåëåê è äîêóìåíòû âàøåãî ìóæà».
Âîð âñå âåùè âçÿë è óøåë...