ÒÓÐÅÖÊÈÉ ßÇÛÊ
| 19. TOPKAPI SARAYI Günaydın! Ben Ankara’da öğrenciyim. Günaydın! Hoş geldiniz. Sen de mi öğrencisin? Evet. Âen de üniversitede okuyorum. Benim adım Filiz. Senin adın ne? Benim adım Havva. Filiz, sen Òopkapı Sarayını gördün mü? Hayır. Íenüz görmedim. Kesinlikle görmelisin. Saray çok güzel. Osmanlı sultanları burada yaşadı. Saray bahçesinden İstanbul çok güzel görünür. Teşekkür ederim. Kesinlikle gideceğim. |
ÄÂÎÐÅÖ ÒÎÏÊÀÏÛ Äîáðîå óòðî! ß ñòóäåíòêà èç Àíêàðû. Äîáðîå óòðî! Äîáðî ïîæàëîâàòü. Òû òîæå ñòóäåíòêà? Äà. ß òîæå ó÷óñü â óíèâåðñèòåòå. Ìåíÿ çîâóò Ôèëèç. À êàê òåáÿ çîâóò? Ìåíÿ çîâóò Õàââà. Ôèëèç, òû âèäåëà äâîðåö Òîïêàïû? Íåò. Åùå («äî ñèõ ïîð») íå âèäåëà. Îáÿçàòåëüíî òû äîëæíà ïîñìîòðåòü (kesinlik – òâåðäîñòü, êàòåãîðè÷íîñòü, îêîí÷àòåëüíîñòü; kesmek – ðåçàòü). Äâîðåö î÷åíü êðàñèâûé. Òàì æèëè Îñìàíñêèå ñóëòàíû. Èç ñàäà äâîðöà îòêðûâàåòñÿ êðàñèâûé âèä íà Ñòàìáóë («Ñòàìáóë âèäèòñÿ…»). Ñïàñèáî. Îáÿçàòåëüíî ñõîæó, ñúåçæó. |