ÒÓÐÅÖÊÈÉ ßÇÛÊ
| 1. HAVAALANINDA Ben Hasan Taş. Ben Türkçe öğretmeniyim. Ben İstanbul’danım. İstanbul Türkiye’nin bir kentidir. Ben bir Türküm. Evim İstanbul’da. Ben şimdi Atatürk Havalimanın’dayım. Bu çok büyük bir havalimanıdır. Ben şimdi bekleme salonundayım. Ben burada arkadaşımı ve ailesini bekliyorum. Arkadaşımın adı Kenan Kulaç. O Ankaralı. Ankara Türkiye’nin başkentidir. Arkadaşım işadamıdır. Şimdi o pasaport kontrol noktasına geldi. Sonra gümrük kontrol noktasına gelecek. |
 ÀÝÐÎÏÎÐÒÓ ß – Õàñàí Òàø. ß – ó÷èòåëü òóðåöêîãî ÿçûêà. ß èç Ñòàìáóëà. Ñòàìáóë – îäèí èç ãîðîäîâ Òóðöèè. ß – òóðîê. Ìîé äîì â Ñòàìáóëå. Ñåé÷àñ ÿ â àýðîïîðòó Àòàòþðê. Ýòî î÷åíü áîëüøîé àýðîïîðò. Ñåé÷àñ ÿ â çàëå îæèäàíèÿ (beklemek – æäàòü). ß çäåñü æäó ìîåãî äðóãà ñ åãî ñåìüåé (aile – ñåìüÿ). Ìîåãî äðóãà çîâóò Êåíàí Êóëà÷. Îí èç Àíêàðû. Àíêàðà – ñòîëèöà («ãëàâíûé ãîðîä») Òóðöèè. Ìîé äðóã – áèçíåñìåí. Îí òîëüêî ÷òî ïðîøåë ìåñòî ïàñïîðòíîãî êîíòðîëÿ (nokta – òî÷êà, ïóíêò). Çàòåì îí ïîéäåò ê ìåñòó òàìîæåííîãî êîíòðîëÿ. |